Thaikids.com

นายยางสน..คนบางขวาง · เข้าร่วม: 28 Feb 2005 ตอบ: 210

วันแรกของวันที่เหลือ

นายยางสน..คนบางขวาง
25 มีนาคม 2548

ลมอ้าวผ่าวผ่านม่านโปร่ง โลมลูบใบหน้ากร้านกรำชุ่มเหงื่อ เหตุด้วยเครื่องปรับอากาศที่มุมห้อง หมดสภาพไม่ไหวติงไปเสียสองวันแล้ว ทิ้งให้ชีวิตหนึ่งชีวิตต้องกระสับกระส่าย ตะเตียกตะกายชันร่างขึ้นกลางดึกเสียหลายเพลา

จะขอบคุณใครคนนั้นดีหรือไม่ ที่ได้สร้างสิ่งประดิษฐ์เพื่อ “ปรับแต่ง” สิ่งต่างๆเพื่อความสะดวกสบาย จนทำให้ใครคนนี้หรือใครอีกหลายๆคนเสียนิสัยเอาง่ายๆ และยากที่จะ “ปรับตน” ให้เป็นไปตามเหตุ และผลของธรรมชาติ

เช้าตรู่วันนี้มีนัดที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิตต์ เพื่อไปบรรเลงดนตรีในนามของวง “กอไผ่” ตามคำเชิญชวนของ มูลนิธิครูเหม เวชกร จิตกรใหญ่แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ในพิธีเปิดงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ครั้งที่ 33 โดย “ทูลกระหม่อมแก้ว” เสด็จฯมาเป็นองค์ประธาน

เราจัดวงเครื่องสายไทยประสม ออร์แกน ไวโอลิน ไปบูชาครู ด้วยเมื่อมือของครูที่ถือพู่กันสร้างสรรค์งานเขียนวิจิตรนั้นว่างลง ไวโอลินสีน้ำตาลเข้มที่ได้เห็น ได้สัมผัสในวันนี้ก็จะเข้ามากระชับอยู่แทนที่ สร้างเสียง ร้อยเรียงบทชีวิต ลิขิตให้ครูพบคู่สมปองครองรัก สวยงามยากที่จักหานิยามใดมาบรรยาย

......ครึ่งวันก็รับทรัพย์ กลับบ้าน.......

...............................................

ช่วงเดือนที่ผ่านมา มีเหตุการณ์หลากหลายที่อยากจะบอกเล่ากันลืมดังที่ได้ตั้งใจไว้ หากแต่เมื่อมองถึงการเริ่มต้นที่ว่ายากแล้ว การดำเนินต่ออย่างสม่ำเสมอกลับยากกว่าหลายเท่า จึงขอบอกกล่าวคร่าวๆเพียงเท่านี้....

12 มีนาคม เล่นดนตรีใน คอนเสิร์ต “เพลงคู่ ครูสมาน กาญจนผลิน” ร่วมกับนักร้องอมตะรุ่น ลุง ป้า ย่า ยาย นับสิบชีวิต ที่ศูนย์วัฒนธรรม, 19 มีนาคม ระดมเพื่อนพ้องวงกอไผ่ชุดใหญ่ไปเปิดคอนเสิร์ท TEARS IN HEAVEN ซับน้ำตาชาวใต้ ที่โรงแรมเซ็นจูรี่ พาร์ค, 24 มีนาคม คอนเสิร์ต SETTRADE MUSICAL MOMENT ตอน โหมโรง..ไม่เลิกรา ซึ่งกว่าจะจบรายการเลิกเล่นก็โรยแรง

.........................................................................

ดึกดื่นคืนค่ำขยำเม้าส์เมามึน คลิกเข้าไปเยี่ยมเยือนเพื่อนสาธิต จุฬา ๆรุ่น 22 จึงรู้สึกว่าต้องกระแทกนิ้วปลิวคำขยำเรื่องให้ต่อเนื่องอีกครั้ง

กว่าขวบปีแล้ว ที่ได้เริ่มเขียนบอกเล่าเรื่องราวในช่วงเวลาที่ยังมีลมหายใจ บันทึกไว้เป็นจดหมายที่ไม่รู้ว่าจะมีใครอ่าน ต่อเนื่องเป็นประจำทุกวัน

จากที่ไม่เคยมีใครได้อ่าน หรืออย่างน้อยก็เพียงใครคนนั้น วันนี้อาจจะเป็นสอง สาม หรืออีกเท่าใดก็ไม่อาจคาดเดา

.....................................................

โลกของอินเตอร์เน็ต ทำให้โลกดูเล็กลง ทำให้รู้เห็นสัมผัสสิ่งไกลตัวได้ง่ายขึ้น

แต่ในขณะเดียวกัน ค่าของความ “ใกล้” ก็ถูกเมินหมาง

...................................................

“..ติ๊ด..” เสียงสัญญาณอิเล็คโทรนิค เตือนขึ้นเมื่อมีแขกเข้ามาเยี่ยมเยียนที่เรียกกันว่า MSN

“น้องฟ้า” ใครอีกคนหนึ่งซึ่งซ่อนตัวอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ กระแทกนิ้วทักทาย แถมท้ายด้วยข้อความออดอ้อน ขอร้อง

“....น้องขอคุยกับพี่ได้ป่ะคะ ไม่สบายจัย มั่กเลยอ่ะ ขอปรึกษาพี่ได้ป่ะค้า....”

(สะกดถูกต้องแล้ว / พจนานุกรมฉบับเด็กเน็ต เด็กแนว พุทธศักราช 2448 /ทักษิณ)

พร้อมกับปรากฏภาพดาราญี่ปุ่นโนะเนะ ปัญญาอ่อน ที่มีผ้ายืดสีสดสองผืน คาดบน ปิดล่าง อล่างฉ่างกระจ่างตา ขึ้นมาบนตำแหน่งแห่งที่ของผู้เขียน

“..ครับ..”

คำตอบสั้นๆที่คงไม่ได้หมายถึงจรรยาบรรณของผู้ให้คำปรึกษาที่ดีสักเท่าใด

สิ่งที่น่าสนใจกว่านั้นคือ อะไรที่ซ่อนอยู่ใต้ผ้าสองผืนนั้นมากกว่า

“....คือหนูมีปัญหา กลุ้มจัยมั่ก หนูรู้จักผู้ชายหลายคน เค้ามาสนใจ แต่หนูรำคานมั่ก หนูเบื่อผู้ชายไทยมั่กๆ...”

“...อืมม์ แล้วไงครับ...(เมื่อไหร่ผ้าจะหลุดวะ)...”

“...หนูอยากจะหนีออกจากบ้านแล้ว เบื่อคนไทย หนูรู้จักฝรั่งคนนึง เค้า ถีบจักรยานผ่านบ้านหนูทุกวัน...ดูท่าทาง เค้าเป็นคนดีมั่กๆ หนูเห็นแล้วรู้สึกว่าใช่เลยคนนี้.....”

“.....อืมม์ ฝรั่งมันก็มีเม็ดนะหนู...เอ้า แล้วไงต่อ เคยคุยกับเค้ารึยังครับ....(เปลี่ยนภาพๆๆๆ)....”

“...ยังค่า หนูพูดอังกิตไม่เป็น....แต่ใช่แน่ค่ะ..เนี่ยผู้ชายในฝันเลย หนูจะได้ไปอยู่เมืองนอก

ซ้อนท้ายจักรยานเขา โคตร โรแบนติดเลยค่า....”

“.....อืมม์ ...(..โรแมนติคโว๊ยครับ...อืมม์...ถ้าลมแรงๆ มันจะเอาอยู่มั๊ยวะ...)..”

“....น่ารักโคตร จริงๆนะพี่ ผมสีทองตาสีฟ้า ขนแขนงี้ พริ้วเลย เวลาขี่จักรยาน..

.เอ่อ พี่ค้า...เน็ตจะตัดแล้ว ขอถามพี่อีกนิดนะคะ..”

“....อืมม์...ว่าไงครับ..”

“.....เนี่ย...ไอ้ต้น กับไอ้สมปอง มันดันมาดักรอเจอหนูอยู่หน้าร้านเน็ตพร้อมกันเลย...

คืนนี้หนูควรจะไปกับใครดีคะ...”

................................................!!!!!!!!

การะเกด · เข้าร่วม: 26 Feb 2005 ตอบ: 139

แม้กระดานข่าวไทยคิดส์จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร
ก็ยังคงติดตามและรออ่านข้อเขียนของคุณยางสน...อยู่เสมอ Very Happy

ขอบคุณค่ะ
_________________
~การะเกด~

หน่อง · เข้าร่วม: 27 Feb 2005 ตอบ: 921

ครูเหม เวชกร ภรรยาครูชื่อ "แช่ม" นามสกุลเดิม "คมขำ" เป็นมือขิม พบรักกันในวงเครื่องสาย

---------------------------------------------------------------------

กับบางถ้อยจารึกในนิยายผี "คู่กรรม"
ภาษาของครูเป็นยิ่งกว่าสีสันบนแผ่นภาพ

.... เสียงซอของชายแปลกหน้านั้นมั้นลอยเด่นกังวานหวานจับใจ ทีท่าจะไปจะอยู่นั้นเก๋นัก ทั้งชมดชม้อยละทางยักเยื้อง เดินเพลงอย่างน่าชวนฟัง สำนวนชัดหูนิ้วโปร่งไม่แฟบไม่ฟอด มีเสียงแผ่วเสียงเน้น ออดอ้อนโอดโหย ทั้งหยิกทั้งข่วนอยู่ตลอดเวลา อ้ายหนุ่มผิวคล้ำมันสีเล่นสำนวนพันละมุนละม่อมสะอึกสะอื้น ช่างแปลกใหม่และนุ่มนวลเสียดแทงในเชิงโหยหวนไปตามกาละของเพลง ...ครูเจริญกระซิบกับพวกเราว่า "อ้ายคนนี้มือมันยอดขนาดเสือ จะลักจะล้วงมันทำอย่างระนาด แต่แล้วมันทอดโหยอย่างปี่..." .....

ไวโอลินคู่มือครูเหม บรรเลงโดยครูโกวิท ขันธศิริ เมื่องานวันเปิดนิทรรศการภาพเขียนของครูเหมที่งานสัปดาห์หนังสือฯ2548

_________________
ไผ่กอนี้มีเสียงเพลง

นายยางสน..คนบางขวาง · เข้าร่วม: 28 Feb 2005 ตอบ: 210

แก้ไขแล้วครับ

นายยางสน..คนบางขวาง · เข้าร่วม: 28 Feb 2005 ตอบ: 210

เรียนคุณการะเกดครับ

ขอบคุณอย่างสูงครับสำหรับข่าวสารที่นำมาบอกเล่ากันเป็นประจำ
ช่วงนี้ผมเจียดเวลาไปเขียนเรื่องเล่าเบาสมองในวัยเรียนของตัวเองอยู่ ถ้าอยากพักเรื่องดนตรีก็น่าจะเข้าไปตามอ่านได้ที่นี่ครับ

คงต้องหาเวลาโพสท์ภาพซักที พัฒนาไม่ทันบอร์ดครับ เฮ้อ..

ขาประจำ · เข้าร่วม: 27 Feb 2005 ตอบ: 36

อย่างอื่นผมไม่ขอแก้ ขอแค่พระนามสมเด็จพระบรมพระราชินีนาถที่เป็นชื่อศูนย์การประชุม ที่ถูกต้อง ต้องเขียนว่า "สิริกิติ์" นะครับ

ส่วนคำอื่นๆ เนื่องจากมีคนตามอ่านของคุณยางสนอยู่เนืองๆ รวมทั้งเด็กๆด้วย จึงอยากแนะนำหนังสือ อ่านอย่างไรเขียนอย่างไร ของราชบัณฑิตยสถาน ไว้สักเล่ม ผมเองที่เขียนอยู่ไม่เว้นแต่ละวัน ก็มีพจนานุกรมประจำไว้ และเปิดเสมอ ทั้งนี้เพราะไม่ใช่กลัวคนอ่านว่าเอา แต่การรักษารูปทางภาษาทั้งตัวสะกดและไวยากรณ์ที่ถูกต้องก็เป็นเรื่องที่ผมเห็นว่าสำคัญมาก และเป็นการสนองพระราชดำริที่เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินที่ทรงให้ไว้

หวังว่าคงไม่โกรธกันนะครับ
_________________
แม้นมีปีกโผบินได้เหมือนนก
อกจะต้องธนูเจ็บปวดนัก
ฉันจะบินไปตายตรงหน้าตัก
ให้ยอดรักเช็ดเลือดและน้ำตา