Thaikids.com

[ไปตามตะวัน...]

ดังจินดาค่าบุรินทร์

เขียนโดย
คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

ไปร่วมเป็นกรรมการตัดสินประกวดดนตรีเยาวชนรอบชิงชนะเลิศ เมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2548 จัดโดยวิทยาลัยดุริยางคศิลป์ ม.มหิดล ร่วมกับ บริษัท เซ็ทเทรด ดอทคอม งานนี้จึงชื่อว่า "เซ็ทเทรดเยาวชนดนตรีแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 8 ประจำปี 2547"

งานนี้ มีวิทยาลัยดุริยางคศิลป์ ม.มหิดล เป็นแม่แรง จัดมาปีนี้เป็นปีที่แปด แต่ละปีมีเจ้าภาพร่วมเปลี่ยนกันไป มาปีนี้ ได้ บริษัท เซ็ทเทรด ดอทคอม เป็นผู้อุปถัมภ์ บริษัทนี้เป็นบริษัทย่อยของตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ดังนั้น สถานที่จัดประกวดรอบชิงชนะเลิศจึงจัดขึ้นในอาคารตลาดหลักทรัพย์ ซึ่งมีห้องประชุมทันสมัย

ดนตรีเยาวชนงานนี้ผิดกับงานประกวดทั่วไปที่มักจำแนกประเภทดนตรี กำหนดเพลง งานนี้ เปิดกว้างให้ผู้ประกวดกำหนดทั้งเครื่องดนตรีและเพลงได้เอง จำกัดเพียงระดับการศึกษาเท่านั้น คือ แบ่งเป็นสี่ระดับ มี อุดมศึกษา มัธยมศึกษาตอนปลาย-ตอนต้น และประถมศึกษา

เราจึงได้เห็น ระนาดเอก ไวโอลิน เปียโน ขิม ฆ้อง วงโปงลาง กีตาร์ แซกโซโฟน เชลโล ในสารพัดเพลงทั้งไทยและฝรั่ง

มีทั้ง เพลงเชิดนอก พญาโศก สารถี BALLADE NO.1 IN G MINER OP. 23 ประมาณนี้ประมาณนั้น

มีกระทั่งมาร้องเพลง แฟนจ๋า ของ สุรพล สมบัติเจริญ เข้าประกวดด้วยแน่ะ

กติกาการตัดสินก็ไม่ยากเลย ขึ้นกับวินิจฉัยของกรรมการเป็นการเฉพาะ รวมมติเสียงข้างมากมาตัดสินชี้ขาดรอบชนะเลิศ แบ่งเป็น เหรียญทองกับเหรียญเงิน คือชนะเลิศกับรองชนะเลิศ เท่านั้น ระดับละห้าเหรียญ รวมสิบเหรียญ สิบคน ในแต่ละระดับ เช่น อุดมศึกษา มีสิบคนก็ได้เหรียญทองห้าคน เหรียญเงินห้าคน เป็นอย่างนี้ทุกระดับไป

ก่อนมาถึงรอบนี้ ต้องผ่านสองขั้นตอนคือ ผู้สมัครประกวดส่งเทป/ซีดี แล้วคัดเลือกรอบรองชนะเลิศ กระทั่งถึงรอบชิงเหลือระดับละสิบคน รวม 40 คนนี้เท่านั้น ปีนี้ว่ามีผู้เข้าประกวดถึงห้าร้อยกว่าคน คัดเข้ารอบรอง หนึ่งร้อยคน แล้วคัดเข้าชิงเหลือ 40 คน

กรรมการนั้นมีมากและหลากหลาย คือ ทั้งผู้ทรงคุณวุฒิทางดนตรี ทั้งไทยและสากล กับทั้งผู้ชื่นชอบและมีรสนิยมทางดนตรี ซึ่งมีหลากหลายอาชีพ
เพียงสดับตรับฟังและเพ่งพินิจดูกิริยาอาการของผู้เล่นดนตรีแต่ละเครื่องมือ ก็พอจะจำแนกได้ว่าใครเด่นใครด้อย

แต่วันนั้น ยากนักหนาตรงที่จะชี้ว่าใครด้อยกว่าใคร เป็นอย่างนั้นจริงๆ เหรียญทองเหมือนจะมีไม่พอให้เอาแน่ะ

ผู้ได้เหรียญทองนั้นนอกจากได้เงินรางวัลและเหรียญเกียรติคุณแล้ว วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ ยังให้ทุนการศึกษาด้านดนตรีโดยไม่ต้องสอบคัดเลือกวิชาดนตรีปฏิบัติและยกเว้นค่าหน่วยกิจเป็นเวลาหนึ่งปีอีกด้วย

สมคำกลอนสุนทรภู่ที่ว่า

"อันดนตรีมีคุณทุกอย่างไป

ย่อมใช้ได้ดังจินดาค่าบุรินทร์"

เป็น "ดวงแก้วมิ่งเมือง" นั่นแล้ว

หากได้มาดูมาฟัง ก็จะรู้สึกได้อย่างนั้นจริงๆ คือ เหมือนได้สัมผัสทิพย์ทางเสียงที่วิเศษแสนเสนาะ ครึ่งวันของวันนั้น ผมจึงให้รู้สึก "อิ่มทิพย์" ดังผู้มีบุญที่มีแต่ปีติสุขเหมือนจะไม่รู้จบ เป็นอย่างนั้นจริงๆ กระทั่งจะเข้านอน ดนตรีก็ยังอ้อยอิ่งอยู่ในสร้อยเสียงมาสู่ภวังค์

นี่แล้วคุณวิเศษของดนตรีบริสุทธิ์เป็นเช่นนี้เอง

ชื่นใจครับ ชื่นใจในความสามารถของเยาวชนเรา ที่มีโอกาสได้พัฒนาความรักในดนตรีให้เป็นที่ประจักษ์ทั้งแก่ตนและแก่ผู้อื่น

คนเล่นดนตรีและรักดนตรีถึงขั้นนี้ เป็นคนที่ไม่น่าห่วงครับ คือไม่ว่าเขาจะไปประกอบอาชีพอะไรหรือไม่ทำอะไรเลย ก็ไม่ต้องเป็นห่วงกันอีกแล้ว ดนตรีจะช่วยเขาได้ตลอดไป ดนตรีจะเป็นความสุขในชีวิต ยังความปีติไม่สิ้นสุด เป็นความสุขที่แท้อันยังความปราโมทย์ให้กับชีวิตตลอดไป

อยากให้ภาพแห่งความสุขของเยาวชนดนตรีในวันนั้นได้เผยภาพออกมาสู่สาธารณชนคนไทยเราบ้าง อย่างน้อยก็จะได้ดู "ด้านดี" ที่เด็กและเยาวชนของเรามีอยู่ และจะเป็นตัวอย่าง ทางเลือก ของ เด็กไทยทางดนตรีว่ามิใช่มีแต่ เด็กแก่แดด ที่เอาแต่เต้นรำทำเหมือนสาวเซ็กซี่บรรดาที่ผู้ใหญ่เสกสรรปั้นเด็กให้แก่แดดแก่ลมกันอยู่นี้แต่เพียงเท่านั้น

เอ้า จริงนะครับ พอเด็กร้องเพลงเด็กขายดี ก็เชิดเด็กรักเด็กกันจนผิดธรรมชาติเด็กไปเลย กลายเป็นเด็กดัดจริต เด็กแก่แดดกันไปหมด

ต้องโทษผู้ใหญ่บ้องตื้นบ้องตัน ปั้นผีเด็กกันอยู่นี่แหละครับ จนกลายเป็นค่านิยมมาถึงผู้ปกครอง ครอบครัว และโรงเรียนว่า จงมาช่วยกันทำเด็กให้เป็นผู้ใหญ่สมัยนิยม ยิ่งเหมือนยิ่งเก่ง ยิ่งภูมิใจไปโน่น

เข้าทำนอง "ตามเขาแล้วเก่ง คิดเองแล้วโง่"

เป็นธรรมชาติอันบริสุทธิ์ของเด็กครับ ผู้ใหญ่จะแต้มสีปั้นแต่งอย่างไร เด็กก็จะเป็นอย่างนั้น เวลานี้มีแต่นิยม "ลอกเลียน" เลียนแบบและหลุดแบบ เพราะมันไร้แบบอย่างที่ดีให้เด็กได้ดูได้ฟังกัน

เยาวชนดนตรี "เซ็ทเทรด" และดุริยางคศิลป์ งานนี้แหละที่จะเป็น "แบบ" และเป็นความหวังของ เยาวชนและสังคมไทย

สื่อช่วยแหวกทางด้วยเถิด


จาก มติชนสุดสัปดาห์ 4 มีนาคม 2548
_________________
ไปตามตะวัน...

[ซอ~เสียง~ใส~]

เมืองไทยมีเด็กเก่งมีความสามารถนะคะ เพียงแต่เขาอาจรอเวทีของเขาก็เป็นได้ ^^

เชียร์คนเก่งทั้งหลายค่ะ
_________________
แน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด จะรักชาติจนชีวิตเป็นผุยผง.. จะยอมตายหมายให้เกียรติดำรง จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา

[ขิมแข]

เด็กดีๆก็มีหลายคนนะคะ ^^"
_________________
★~♪~★ :•:bow_kimkae:•: ★~♪~★

[peterwang]

ขอขอบคุณ คุณไปตามตะวันเป็นอย่างสูง ที่ได้นำข้อเขียนที่มีคุณค่าของท่านเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ มาลงให้สมาชิกได้อ่านกัน ถ้ามีอีกก็ขอให้นำมาลงอีกนะ

นิตสารภาษาอังกฤษ Student Weekly ฉบับวันที่ 28 Feb 05 หน้าที23 ได้ลงข่าวดีเกียวกับเยาวชนที่มีความสามารถทางด้านดนตรีไทยเช่นกัน

[Mulan]

ขอบคุณค่ะ หนูก็รักและชอบเล่นดนตรีไทย เล่นดนตรีแล้วมีความสุขค่ะ
_________________
Mulan

[maxgiz]

ชอบภาษาเขียนของอาจารย์ นวรัตน์มากๆ ทั้งเพียงความเคลื่อนไหว วารีดุริยางค์ ยิ่งมาเจอเขียนเรื่องเยาวชนดนตรียิ่งชอบ ... ใช้ภาษาสวยจริงๆ
_________________
อันดนตรีมีคุณทุกอย่างไป ย่อมใช้ได้ดังจินดาค่าบุรินทร์....

[xxa]

ขอบคุณที่เอามาฝากครับ
_________________
แตกต่างแต่ไม่แตกแยก
ฝากเว็บดนตรีไทยไว้
http://www.thailifemusic.com

[Jinnies]

[ขิมแข]

^^" งึม
_________________
★~♪~★ :•:bow_kimkae:•: ★~♪~★

[ขิมแข]

ฮึ่มอะไรของเธอ งง
_________________
★~♪~★ :•:bow_kimkae:•: ★~♪~★

[ขลุ่ยน้ำทอง]

เด็กๆก็เหมือนผ้าขาวล่ะครับ สีที่เลอะอยู่บนผืนผ้าน้อยๆนั้น เป็นแต่สิ่งสารพันบรรดามีที่สังคมบรรจงแต่งแต้มให้เท่านั้น ถึงจะเป็นความไม่สวยไม่งามแต่ก็ใช่ว่าความผิดจะเป็นของเด็กนะ