Thaikids.com

[นายยางสน..คนบางขวาง]

วันที่เหลือ 6



บ่ายวันหนึ่ง ที่บ้านซอยสวนพลู

นายยางสน..คนบางขวาง
5 เมษายน 2548




“.....อืมม์ สงสัยมั๊ย ทำไมมือฆ้องเพลงสาธุการของ หลวงบำรุงฯถึงได้ใช้มือเสี้ยว
ทั้งๆที่ก็มีลูกตี คู่แปดก็ตีได้.....”

ใครคนหนึ่งโยนระเบิดตูม หลังจากเปิดประเด็นเพื่อการรำลึกถึงวันคล้ายวันเกิดของครูท่านฯในวันนี้

เหมือนเช่นเล่นกับไฟ ร้ายกว่านั้นก็คงเล่นกับสาก จากนั้นวิวาทะวิชาการก็บานปลาย

“....เอ้ย..คุณไม่รู้อะไรหรอก นี่ ถามผมได้เลย...บางทางนะขึ้นเป็นคู่สิบยังมี โธ่ ไม่รู้อะไร
ก็มันเพื่อความเพราะไง...ถามผมๆ.....”

อันนี้ผมก็ไม่ทราบ และงดออกความคิดเห็น แต่ที่แน่ๆและทราบอยู่ก็คือว่ารถเก๋งคันที่เราพยายามไล่กวดอยู่บนทางด่วนเพื่อไปยังจุดหมาย “ซอยสวนพลู” ดูจะวิ่งวับลับหายไปจากสายตา และนั่นก็ทำให้เราต้องหลงทางเสียเวลา อีกครั้งดังที่เคย........

บ้านเลขที่ 19 ซอยพระพินิจ สาธรใต้ ไม้ใหญ่หนาใบแผ่ก้านคลุมเงาร่มรื่น เรือนไทยเครื่องสับหมู่ 5 ตั้งตระหง่านท้าทายยอดตึกทะลึ่งฟ้าเป็นฉากฉาบกระชากความรู้สึก

ใกล้ประตูทางเข้า ศาลาเก่าโล่งสบายผายแขนโอบอุ่นต้อนรับ กลางศาลายกพื้นเป็นชั้นเชิงเทินตั้งเครื่องดนตรีปี่พาทย์ เสื่อสาดลาดปูเรียบร้อยสบายตา

........ที่มุมหนึ่งตั้งตู้เก็บเศียรยักษ์ มุมหนึ่งเป็นตู้พระลิงนิ่งสง่า ขนาบแท่นครูบูชาเทินประดับรูป“ศาสตราจารย์ พลตรี หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช” เจ้าของบ้านเทิดไว้ให้สักการ


เราถูกรับเชิญ ว่าจ้าง ขอความร่วมมือ หรือใดๆก็ตามให้มาบรรเลงสาธิตดนตรีไทยให้แก่เด็กๆผู้ประสบธรณีวิบัติ 6 จังหวัดภาคใต้ ที่ มูลนิธิไซเฟอร์ ประเทศไทย ได้เข้าไปโอบอุ้มบำรุงขวัญ พามาเยี่ยมยลหนแห่ง อีกหลายสิ่งน่าสนใจในกรุงเทพ พระมหานคร
................................................

ใต้ตู้หนังสือใบใหญ่ ใครคนหนึ่ง หยิบดึงหนังสือถืออ่านงานวรรณกรรมล้ำค่า พรรณนาฉากสำคัญในเรื่อง “สี่แผ่นดิน”

ท่วงทำนองของดนตรีใช่เพียงเสียงสวรรค์ผ่อนทุกข์สร้างสุขเพียงชั่วครู่เมื่อหูได้ยิน หากแต่ดนตรียังทำให้เราเคารพและเข้าใจในตัวของตนและผู้อื่น

................................................

บ่ายสองโมงกว่าๆ รถตู้หรูหราเรียงแถวจ่อจอดอยู่ที่ข้างศาลา
เด็กๆทยอยเข้ามานั่งเสื่อประจันหน้าวงดนตรี

หนุ่มน้อยผิวเข้มคนหนึ่ง ถูกต้อนขับขัดเขินให้รุกเข้าไปนั่งพับเพียบเคาะระนาดชักภาพเป็นพัลวัน เราหลายคนผลันออกจากวง ช่างภาพตรงรี่ปรี่ข้ามเขี่ยเครื่องดนตรีแทรกกายป่ายปะไร้วัฒนธรรม.......

เราเริ่มรายการด้วยการสื่อสารเพื่อความเข้าใจด้วยภาษาพูด ก่อนที่จะทำให้รู้สึกด้วยภาษาเพลง
เริ่มจากกราวใน กราวนอก และเพลง เชิด เทิดอัญเชิญบูชาครูใหญ่ในตู้สูง ต่อด้วยเสียงนกยูงกระโต้งโห่ง เป็นเพลงปริศนาล่ารางวัล
“....เปลง น้ามโตกกาเหมนกั๊บ...”
..................................................

จากนั้นเป็นเพลงชุดพม่า เด็กน้อยขันอาสาโห่แข่งแย่งเสียงมือฆ้องก้องมหาสมาคม กลองยาวรุกกระชั้นมั่นจังหวะ เด็กที่เหลือผละผลุดลุกขึ้นจากเสื่อ แทรกแซมลงนั่งฟังสัญญาน ตี เคาะ ไพเราะสนุกสนาน

..........ไม้ฆ้องที่น้องถือ ไม้ระนาดที่น้องจับ ฉิ่ง ฉับ กรับ โหม่ง ที่น้องเคาะ เสียงหัวเราะเสนาะสำเนียงใต้ คงจะทำให้ความแปลกแยกที่น้องต้องพานพบในวันนี้บางเบาลดน้อยลง........

........พักลิ้มรสข้าวเหนียวไก่ทอด อีกไอศกรีมแสนอร่อย.......

และแล้วเพลงสุดท้าย “โยคีถวายไฟ” ก็ได้บรรเลงขึ้นเพื่อเป็นการร่ำลา

............................................

แม้รอยยิ้มเดียงสาจะปรากฏให้เราได้เห็น แต่ก็ไม่อาจซ่อนเร้นความประหม่า ตื่นตระหนกให้จางหายจากแววตา จะด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง ความแตกต่างแปลกแยกของสังคมเมืองและบ้านเกิด เลยเถิดไปจนถึงโปรแกรมกิจกรรมที่เยียดยัดจัดฉาก

ในความมืดหม่นของความเศร้ายังมีเงาสลัวจากแสงหรี่เรื่อทาบทับ

แต่ใครจะรู้บ้างว่าแสงสว่างเพียงวาบแสบแปลบตา

จะเหลือไว้ทิ้งให้ความมืดนั้น มืดยิ่งกว่ามืด....









คนธรรพ์
หน่อง,เอ้,นิค,นิรันดร์,อั้ม,นุ่ม,เบิ่ง,ยะ,บ๊อบ,ตรี
บันทึกภาพ ดูแล ปาก ท้อง หัวใจ
ปิงปอง

สำรับเพลง
กราวใน,กราวนอก,เชิด,เขมรไทรโยค,เมดเล่ย์พม่า,โหมรักโหมโรง,โยคีถวายไฟ

[ขิมแข]

ขอบคุณค่าาาาาาาา (โฮ่ะๆ มั่งๆ)
_________________
★~♪~★ :•:bow_kimkae:•: ★~♪~★

[xxa]

ขอบคุณครับ
_________________
แตกต่างแต่ไม่แตกแยก
ฝากเว็บดนตรีไทยไว้
http://www.thailifemusic.com

[Jinnies]

[พระอาทิตย์ชิงดวง]

โอ่ะโฮะ ๆ
_________________
ยามกินก็จะกิน

[แพนด้า]

ไม่แน่ใจว่าจะช่วยให้สภาพจิตใจดีขึ้นได้จริงหรือปล่าวนะครับ อิอิ
สงสารน้อง ๆ จังเลยครับ ทำให้ผมนึกถึงเพลงประกอบรายการสานฝันของ AIS ที่จำได้ผิด ๆ ถูก ๆ ลาง ๆ เลือน ๆ

....เหนื่อยยากเพียงไหน ขอให้ใจอย่าแพ้ เมื่อแพ้อย่าท้อ เมื่อท้ออย่าถอย....
_________________
ลมพัดแผ่วพลิ้วผ่านผิว ความเย็นปลิวลิ่วสู่ใจ