Thaikids.com

[นายยางสน..คนบางขวาง]

วันที่เหลือ 4



เมืองมายา

นายยางสน..คนบางขวาง
1 เมษายน 2548


บ่ายแก่ๆวันตอแหลสากล ( 1 เมษายน) หลบร้อนแดดเผาเข้ามาพึ่งเย็นยัง BERGER KING นั่งนิ่งทิ้งระยาง ระลึกจิตส่งใจอาลัยไปยัง ร้านจำหน่ายเครื่องดนตรีมีชื่อ ที่ครั้งหนึ่งเสมือนเป็นตักศิลา แหล่งพบปะ แลกเปลี่ยนความรู้ประสบการณ์เป็นตำนานแห่งถนนตะนาวราวกว่ากึ่งศตวรรษที่รู้จักในนาม “ดุริยบรรณ” ที่ในวันนี้ได้ยอมศิโรราบต่อสังคมทุนนิยมโยกย้ายหายห่างไปเป็นที่เรียบร้อย

สาวน้อยเอวบางสี่นางเยื้องย่างผ่าผ่านฝูงชนจากนานาอารยะประเทศ เปิดเผยองค์เอวหน้าท้องขาวเนียน เบื้องบนห่อห่มผ้าแถบสีชมพูสด เหนือใบหน้าอิ่มเครื่องประทิน ทูนแบกเครื่องประดับระยับทอง เป็นที่หมายจับจ้องสายตาทุกคู่ที่อยู่ ณ สถานที่นั้น

ไม่นานนักหลังจากอาหารแดกด่วนชวนความหิวให้ปลิวจาก เธอทั้งหลายก็ลงไปร่ายรำทำสวย กระเด้งกระดึ๊บสืบเท้าเปล่าเปลือยสัมผัสร้อนบนถนนข้าวสารระเริงใจ

“...เจ้าข้าเอ๊ย...ผู้ว่าฯมาแล้ว...!...” แถวทิวเด็กหัวเกรียน ป่าวประกาศหน้าแห้งแจ้งความ

จากนั้นจึงเป็นพิธีเปิดงาน “โครงการถนนศิลปวัฒนธรรมไทยผสมผสานร่วมกับศิลปะร่วมสมัย เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เนื่องในวโรกาสพระชนมายุครบ 50 พรรษา” และ “งานอนุรักษ์มรดกไทย เสน่ห์บางลำพู” ที่จัดขึ้นในวันที่ 1-3 เมษายน บนถนนข้าวสาร ถนนพระอาทิตย์ สวนสันติชัยปราการ และถนนพระสุเมรุ

“..ตูม...ตูม..ตูม...” ผู้ว่าฯหน้าหล่อกระแทกไม้ใส่กลองยักษ์ขัดเขิน นางรำยังเดินบำเพ็ญทุกขกริยา ครูเทพศิริ สุขโสภา คว้าแปรงสีตวัดกวาดผืนผ้าใบเป็นเส้นสีคดโค้งน่าอัศจรรย์

ครั้นเสร็จกิจท่านและอีกหลายๆท่านก็หายตัว ปล่อยให้งานมั่วไปตามธรรมชาติ

เสียง “ครูเล็ก” ใหญ่คับถนน ภาษาอังกฤษปนไทย ให้ความรู้พร้อมสำแดงให้ดูเสร็จสรรพ ทั้งละครรำแก้บน การนุ่งโจงกระเบน เต้นโขนจับนาง โดยมีมือวางระนาดเอก นายอ๊อฟ คนปี่ นายโน้ต อีกโคตรหล่อ นายกบ สมทบทำดนตรี

บนเวทีใหญ่มี “กอไผ่โชว์”

ด้วยอานิสงส์ของ “โหมโรง” ด้วยความหลงใหลได้ปลื้มใดๆก็ตาม ดนตรีไทยถูก “ยืม” มาใช้งานอีกครั้ง ก่อนที่จะทะลุหูขวาผ่าผ่านไป

สิบชีวิตบนเวที ด้วยเล่ห์เหลี่ยมหลายเล่มเกวียนที่เปลี่ยนไปตามสถานการณ์ ขับขานเรื่องราวของอดีตด้วยวิธีการสื่อสารร่วมสมัย คงจะทำให้ชั่วโมงครึ่งที่เหน็ดเหนื่อยไม่สูญเปล่า

นอกจาก “ชายบ้า ปาปารัสซี่” ที่ใช้มือถือรุ่นพระเจ้าเหาเข้ามาขอถ่ายรูป นอกจากคุณพี่เสื้อเขียวที่นิ้วเรียวยาวกระดกกระดิกพลิกมือประดุจร่างทรงศิลปินนาฏดนตรี ก็หวังว่าคงจะมีประเภทสาวสายเดี่ยวที่มาเกี่ยวกอดแขนสาวหล่อ ซึ่งต่อไปเธอและเขาคืออนาคตของเราๆ จะสำเหนียกอะไรได้บ้าง

การแสดงบนเวทีนี้ยังไม่จบ แต่เราต้องหลบไปแสดงเวทีอื่น เครื่องดนตรีจึงถูกยื่นส่งลำเลียงไปยังสวนสันติชัยปราการละแวก “บ้านบางลำพู”

สามทุ่มกว่า ผู้ชมอุ่นหนาฝาคั่ง เสียงไทยยังสะกดคนไทยได้เป็นอย่างดี อยู่ที่จะหันมาหากันเพียงใด

โหมรักโหมโรง,ชเวดากอง,เดี่ยวระนาดเอก 6 ราง เพลงอาหนู และโยคีถวายไฟ กับการ “พูด” เพื่อให้ “ได้ยิน และ เข้าใจ” ทำให้ความเหน็ดเหนื่อยในค่ำคืนนี้ดูจะคุ้มค่ายิ่งกว่าเงินตราค่าตอบแทนที่ได้รับ

โค้งข้ามป้อมปราการเก่าขรึมขลัง มวลพลังอินดี้ ยังกรีดร้องกระดิ้นกระแด่วเต็มถนน ในหนทางของใครๆที่มีสิทธ์ที่จะเลือก

ลมแรงวู่วูบ ไหวยอดลำพู ปลิวใบควะคว้างกลางกลิ่นฝนที่รอหล่นร่วง

แผงค้าห่าแสนหาบเร่พับเก็บแวบหาย เศษกระดาษปฏิกูลเกลื่อนถนนคนเดิน

สุดท้ายถนนก็สัมผัสได้เพียงรอยตีนย่ำเหยียบ อย่างที่เคยเป็น

ขับรถเคลื่อนล้อ ออกจากโรงละครแห่งชาติ(นี้) วิ่งเอื่อยเรื่อยเลียบ “แหล่งศึกษาร่มเย็นเด่นริมสายชล”

ที่สุดสายตา ฉากหลังมลังเมลืองด้วยระยิบทองของปราสาท ราชมณเฑียร เมื่อต้องแสงไฟแห่งรัตติกาล ประดุจพิมานชั้นฟ้า

ใต้ต้นมะขามใหญ่ สาวน้อยห่มน้อย ค่อยเคลื่อนท้าวพาร่างท่ามกลางแสงสลัวพาตัวขึ้นพาหนะที่มาจอดเทียบ ลับหายไปในความเงียบของเมืองที่ไม่เคยหลับ





คนธรรพ์
หน่อง,เอ้,นิค,นิรันดร์,อั้ม,นุ่ม,เบิ่ง,ยะ,บ๊อบ,ตรี

สำรับ
โหมรักโหมโรง,เชวดากอง,อาหนู,นาฏดนตรี,โยคีถวายไฟ


http://x.thaikids.com/phpBB2/viewtopic.php?t=111

[การะเกด]

แม้จะพลาดชมงานวันนั้นไปอย่างน่าเสียดาย แต่วันนี้ก็ไม่พลาดอ่านเรื่อง"เมืองมายา"
ขอบคุณค่ะ
_________________
~การะเกด~

[xxa]

ขอบคุณครับ
_________________
แตกต่างแต่ไม่แตกแยก
ฝากเว็บดนตรีไทยไว้
http://www.thailifemusic.com

[ขิมแข]

ขอบคุณเช่นกันค่ะ ^^"
_________________
★~♪~★ :•:bow_kimkae:•: ★~♪~★

[Jinnies]

[พระอาทิตย์ชิงดวง]

ขอบคุณครับ อ.เอ้
_________________
ยามกินก็จะกิน