Thaikids.com

นายยางสน..คนบางขวาง · เข้าร่วม: 28 Feb 2005 ตอบ: 210

วันที่เหลือ 3

ข้างหลังเพลง

นายยางสน..คนบางขวาง
29 มีนาคม 2548

เช้าไม่ตรู่ของวัน มีธุระโดยสมัครใจที่จะต้องไปแถวติวานนท์ซึ่งก็คงจะใช้เวลาไม่นานนักในการ เหินล้อห้อทะยานไปบนทางด่วนลอยฟ้า หากแต่บางครั้งอย่างสิ่งก็ไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง รถตำรวจโก้หร่านนอนขวางทางขึ้น เป็นอันว่าประหยัดไป 40 บาท แต่ก็คงไม่คุ้มกับเวลาที่คลาดเคลื่อนเลือนไปจากแผนที่วางไว้

จากติวานนท์ จึงลัดเลาะเกาะสวนทะลุบางกรวย ยังจุดหมายศาลายา ด้วยมีงานสำคัญ บันทึกเทปโทรทัศน์ถวายพระพร “ทูลกระหม่อมแก้ว” ในวโรกาสเฉลิมพระชนม์พรรษา

เลยเพลมาเล็กน้อย ครูก็ทยอยมาสมทบครบทีม สนทนาวิสาสะกันพอสมควรก็ชวนกันไปทานข้าวเคล้าเรื่องเก่าที่เราตื่นเต้นทุกครั้งที่ครูนั่งเล่าสนุกสนาน

พินิจ ฉายสุวรรณ (74 ปี,ระนาดเอก),ครูอุทัย แก้วละเอียด (74 ปี,ระนาดทุ้ม),ครูสมชาย ดุริยประณีต(69 ปี,ฆ้องวงใหญ่),ครูศิลปี ตราโมท(68 ปี,ฆ้องวงเล็ก),ครูเบญจรงค์ ธนโกเศศ(87 ปี,ซอด้วง),รัตนโชติ เมืองแก้ว.(ซออู้),ครูสุวิทย์ แก้วกระมล(74 ปี,ขลุ่ยเพียงออ),ครูกาหลง พึ่งทองคำ (69 ปี,ขลุ่ยหลิบ),ครูอุดม อรุณรัตน์ (70 ปี,ซอสามสาย),ครูระวิวรรณ ทับทิมศรี(63 ปี,จะเข้),ครูสำราญ เกิดผล(78 ปี,ฉิ่ง),ครูศิริ นักดนตรี(74 ปี,กลองแขก),ครูสวิต ทับทิมศรี (63 ปี,กลองแขก),ครูไมตรี พุ่มเสนาะ (86 ปี,โหม่ง)

ส่วนทัพนักร้อง ก็มีครูเลื่อน สุนทรวาทิน (97 ปี),ครูสุดจิตต์ ดุริยประณีต (77 ปี),ครูแจ้ง คล้าย สีทอง (70 ปี),ครูบุญชู รอดประสิทธิ์ (66 ปี),ครูสุรางค์ ดุริยะพันธุ์ (69 ปี)

การบันทึกเทปเริ่มด้วยโหมโรงเพลงมหาฤกษ์เบิกรายการ เที่ยวแรกยังดูขลุกขลักไม่ลื่นไหล ครั้นเที่ยวต่อๆไปกลับคึกโครมโหมแนวราบเรียบไพเราะอย่างวิเศษ

บทเพลงถวายพระพร บทร้อยกรองของ อ.ฐปนีย์ นาครธรรพ จับมาร้อยเรื่องเรียงใหม่โดย อ.อานันท์ นาคคง รับเล่นเป็นเพลงสระสม และนกกระจอกทอง ฝากเสียงร้องบันทึกไว้ให้เป็นประวัติศาสตร์ โดย ครูสุดจิตต์ ดุริยประณีต,ครูสุรางค์ ดุริยพันธ์,ครูบุญชู ทองเชื้อ,ครูกัญญา โรหิตตาจล นั่งเฉียงเมียงมอง บทร้องที่ต้องขีดเขียนตัวโตโชว์ความคำเพื่อมิให้คลาดเคลื่อน

ครูแจ้ง คล้ายสีทอง มาร้องเพลงแขกมอญบางช้าง เถา ที่เล่นเอาผู้ฟังลุ้นระทึกสนุกใจ ด้วยครูมิได้ร้องเพลงนี้มานานนับสิบปี จึงต้องมีผู้กำกับใหญ่ ครูสุดจิตต์ สะกิดคำทำทำนองอยู่เป็นระยะ

เสียงกลองแขกตัวผู้ เร่งเร้า ถี่กระชั้นรันรุกปลุกไหวปลายไม้ระนาด กลมกลืนรื่นใจเหลือกำลัง ขลุ่ยเพียงออหนุ่มเสียงที่ซิ่งมอเตอร์ไซด์มาใส่ลีลาสอดสลับรับหลิบ จะเข้นอบน้อมสมตัวรู้วัย ซอด้วงสมถะภูมิฐาน ซออู้ที่ผ่านพ้นเหตุการณ์สำคัญในชีวิต ฆ้องวงใหญ่ชัดถ้อยมั่นคง ฆ้องวงเล็กดำรงวงศ์ตระกูล ระนาดทุ้มขยี้ขยับประดับทาง สามสายครางสายลายวิจิตร ฉับฉิ่งนิ่งหนักน่าสักการ

ตับสมิงทอง ร้องหมู่ดูสงบนิ่งเปี่ยมพลัง เรื่องราวชีวิตหลังเสียงสรรค์ได้ทำให้ดนตรีมีคุณค่า แม้ว่ายังไม่มีเสียงใดให้ได้ยิน

ตามด้วยเพลงเต่ากินผักบุ้ง บทพระราชนิพนธ์ใน "ทูลกระหม่อมแก้ว" เหมาะแล้วที่ครูสุดจิตต์ ขับร้องทำนองหวานสุดใจ

เพลงสุดท้าย นกขมิ้น

“....เจ้า...เอ่อ..เออ..ฮึเออ....นก...ขมิ้น...เอ่อ..เออ...”

เสียงทุ้มต้ำ แหบเครือ ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ สายตานับสิบคู่จับจ้อง อย่างน้อยคงมีคู่หนึ่งที่พร่ามัวด้วยม่านน้ำที่ขวางคลอ

และคงเกินพอที่จะทำหัวใจของลูกหลานไทยในที่นั้นเปี่ยมปิติ

ซอสามสาย คายเสียงเคียงคลอพะนอคำ พร่ำทำนองที่ค่อยๆนุ่มนวล สง่างาม

97 ปีที่ในชีวิตของครูเลื่อน

คงเป็นบทเรียนชีวิต
สะกิดกะโหลกเตือนสติใครบางคนให้ได้คิดบ้างว่า...
ในชีวิตของเรานั้น เราอยู่เพื่อใคร เราอยู่เพื่ออะไร
เรารู้จักการให้โดยความบริสุทธิ์ใจหรือไม่

ก่อนวันที่แผ่นดินปิดปกกลบหน้า
และบันทึกจดจำเราในฐานะที่เป็น

http://x.thaikids.com/phpBB2/viewtopic.php?t=110